Mond-Marie
D’r Halfmond rick
om Pappelaß
un höppelt noh Zint Kunebät,
jöck sich am Antennemaß
un zänk e Huhezollernpäd.
Hä sejelt durch e Wolkereff,
wirf Anker bei ‘Lyskirche en Nut’;
dräufelt höösch si Sehnsoochsjef -
promp weed ‘Maria maris stella’ rut.
D’r Sechelmond schnick
Naachmahrkruck
em Jade vun Zint Jereon;
mät Zizillje Jänsehuck,
bliev üvverm Schelderjassepimmel ston.
Als Vollmond kugelt hä om Daach
vum Ärzbischoffpalaß.
Mänchein weed iggelich un waach
un sehnt sich noh d’r Nächelsjaß.
Opponeet hä
met d’r Sonn,
jitt et Sonnefinsternisse.
Dann klöpp die Jungfrau ehre Son.
Dann muß d’r Drüjje Pitter pisse.
Als Neumond mät hä blau
un driev et ärch - ävver inkognito.
D’r Mond benimmp sich wie en Frau:
nimmp af un widder zo.
Saach, Frau Luna,
schön Madamm:
Woröm jeiste he als Mann?
Antike Hexe kunte dich met Jesang vum Himmel rofe.
Verjesse es die Melodie, verjesse sin die Strophe.
Du als Mann - do muß ich jo laache,
denn du bes dä Himmelsnaache,
en dem ding Schwester, uns Jungfrau Marie,
sich freut an dinger Travestie.
Mai 1979
Ó rollybrings
1979
|